Χωρίς τον μπαμπούλα του Μαρινάκη
Του ΝΙΚΟΥ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ένα από τα όνειρα θερινής νυκτός που καλλιεργείται συστηματικά τα τελευταία χρόνια στα κεφάλια των απανταχού Παναθηναϊκών έχει να κάνει με την… μετά Μαρινάκη εποχή. Τα γεγονότα έχουν δρομολογηθεί από τώρα στην φαντασία τους: Θα βρεθεί κατηγορούμενος ο πρόεδρος του Ολυμπιακού για την υπόθεση της «εγκληματικής οργάνωσης» στο ποδόσφαιρο, θα τιμωρηθεί η κόκκινη ομάδα, θα της απαγορευθεί η συμμετοχή στο Champions League, θα της πάρουν το πρωτάθλημα μέσα από τα χέρια κι από κει και πέρα θα ανοίξει ο δρόμος για την «εξυγίανση του ποδοσφαίρου» που θα κάνει τον Παναθηναϊκό, όχι απλά πρωταγωνιστή, αλλά νικητή και τροπαιούχο!
Το σενάριο μπορεί να έχει τεράστιες δόσεις παραμυθιού, αλλά υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που το πιστεύουν -όπως ακριβώς οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ είχαν την εντύπωση πριν μερικούς μήνες ότι ο Τσίπρας θα καταργούσε το μνημόνιο «με ένα άρθρο σε ένα νόμο»! Νομίζουν δηλαδή, πως αν φύγει από τη μέση ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού, ο αιώνιος αντίπαλός του θα μεταμορφωθεί σε… σούπερ ομάδα που με την βοήθεια και κάποιων διαιτητών που «δεν θα τον αδικούν» (έτσι λέγεται παραδοσιακά η εύνοια στα ελληνικά…) θα καταφέρει να κυριαρχήσει.
Στο μεταξύ, και μέχρι να έρθει η… άγια εκείνη μέρα, ο ίδιος ο Παναθηναϊκός κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του προπονητή και των παικτών του για να δείξει ότι δεν αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που παρουσιάζει μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα. Μόνο την τελευταία εβδομάδα κατάφερε να χάσει από τον Πανθρακικό που παλεύει να γλιτώσει τον υποβιβασμό, ενώ έφερε ισοπαλία με την Κέρκυρα της Β” Εθνικής σε παιχνίδι κυπέλλου, το οποίο λύσσαξε να το γυρίσει ισοφαρίζοντας στο 92′.
Ειδικότερα το κυριακάτικο 1-0 στην Κομοτηνή έβγαλε, όπως κάθε φορά μετά από ήττα, τις παθογένειες που κουβαλάει το κλαμπ και τις οποίες δεν καταφέρνουν να κρύψουν όσοι έχουν αναλάβει το σοβάτισμα της κατάστασης. Οι παίκτες, τη μια αποθεώνονται και την άλλη γίνονται άχρηστοι, μόνο και μόνο για να δικαιολογηθεί το καλό ή κακό αποτέλεσμα που προκύπτει. Ο Στραματσόνι, ενώ μέχρι το περασμένο Σάββατο ήταν περίπου ο… προπονητής – λαχείο που έμαθε γρήγορα τους ποδοσφαιριστές, πέρασε την δική του φιλοσοφία, αξιοποίησε τον Καλτσά και τους άλλους ριγμένους της εποχής Αναστασίου, κατάφερνε να διαβάζει τους αγώνες και προχωρούσε σε μεγάλες κινήσεις από τον πάγκο αλλάζοντας την ροή του παιχνιδιού, ξαφνικά εμφανίστηκε ανήμπορος απέναντι στον Δημήτρη Ελευθερόπουλο, ο οποίος μετράει σκάρτα δύο χρόνια προπονητικής εμπειρίας σε μικρομεσαίες ελληνικές ομάδες. Και φυσικά ο ίδιος φρόντισε να αδειάσει αμέσως μετά το ματς το υλικό που παρέλαβε, μιλώντας για παίκτες που «σκέφτονταν τις διακοπές τους» και κατηγορώντας τους για παντελή έλλειψη προσωπικότητας, επειδή καταλαβαίνει ότι μετά τις γιορτές θα τον πάρουν και αυτόν τα σκάγια.
Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό είναι ότι η σημερινή κατάσταση, με τα οικονομικά δεδομένα που υπάρχουν, μοιάζει αδύνατο να ανατραπεί ως διά μαγείας. Λεφτά δεν υπάρχουν κι από την ώρα που ο Αλαφούζος διαθέτει ποσοστό μετοχών μεγαλύτερο του 70%, κανείς δεν θα είναι σε θέση να τον κουνήσει όσο άσχημα κι αν πηγαίνουν αγωνιστικά τα πράγματα, αν δεν το θελήσει ο ίδιος.
Τότε λοιπόν θα έρθει η ολοκληρωτική αποκαθήλωση. Γιατί έτσι και φύγει με κάποιο τρόπο από την μέση ο μπαμπούλας του Μαρινάκη που βολεύει τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού να κατασκευάζει εχθρούς, θα αποδειχθεί ότι δεν έφταιγε τόσο ο Ολυμπιακός για την αγωνιστική κατάντια του Παναθηναϊκού.
Τα πράγματα θα γίνουν όπως ακριβώς τα γράφει ο Καβάφης: «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις»!